อริยะ

1) adj. civilized

related: excellent, honourable, respectable, eminent, prosperous

syn.: เจริญ, เด่น, ประเสริฐ

2) n. one who has attained final sanctification

def.:

ในพระพุทธศาสนาใช้เรียกบุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น

related: converted person syn.: พระอริยะ, พระอริยบุคคล